Kamieniarz
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Camila Lackberg okrzyknięta została mistrzynią skandynawskiego kryminału. Czyt-NIK dołącza się do tego głosu. Autorka w swych książkach serwuje nam wiele mocnych wrażeń, które nieustannie elektryzują nasze emocje.

Kamieniarz to trzecia część sagi o Fjallbace. To kolejne spotkanie z Patrikiem Hedstromem, który tym razem będzie dążył do poznania prawdy o morderstwie siedmioletniej Sary.

A wszystko zaczyna się pewnego październikowego poranka, gdy rybak Frans Bengtsson łowiąc homary, wyławia z morza ciało dziewczynki. Hedstrom wraz z policjantami z komisariatu w Tanumshede rozpoczynają śledztwo mające na celu rozwiązanie zagadki śmierci siedmiolatki. Wszystko wskazuje na to, że dziewczynka nie utonęła w morzu. Sekcja zwłok wykazała, że w płucach Sary znajdowała się słodka woda oraz mydliny. Zatem wszystko wskazuje, że ktoś, próbując upozorować utonięcie, utopił siedmiolatkę w wannie, a zwłoki podrzucił do morza.

Śledczy zadają sobie pytania. Kto zabił dziecko? Komu zależało na jej śmierci? Dla kogo dziewczynka była niewygodna? A może była świadkiem?

Jak się okazuje matką dziewczynki jest przyjaciółką Eriki, partnerka Patrika. Muszę przyznać, że funkcjonariusz uczestniczy w jednej z najtrudniejszych spraw w swej policyjnej karierze. A każdy miłośnik powieści kryminalnych nie będzie mógł wymazać jej z pamięci.

Camila Lackberg zadbała nie tylko o kryminalną stronę powieści. Również wątki obyczajowe potęgują naszą chęć poznania dalszych losów Patrika i Eriki, którzy stawiają swe pierwsze kroki w roli rodziców. Równocześnie poznajemy także historię sprzed sześćdziesięciu lat. Autorka doskonale połączyła te wątki. A finał Kamieniarza zaskoczy każdego. Nawet najbardziej doświadczonych wróżbitów, którzy potrafią czytać z ręki. Zapewniam ich, że zakończenia nie zdołają wyczytać już z pierwszych stron, gdyż końcowe strony powieści to prawdziwe WOW! Zresztą Kamieniarz to kawał solidnego kryminału oraz powieści obyczajowej.

Camila Lackberg doskonale dawkuje emocje, które jeszcze długo gotowały moją czytelniczą krew. Zatem, aby utrzymać tę temperaturę wrzenia zabieram się za lekturę kolejnej części pt. Ofiara losu.

Ocena: 6/6 czytaj więcej

W końcu udało mi się zapoznać z twórczością sławnej Camilli Läckberg. Co prawda po ten tytuł sięgnęłam akurat z polecenia koleżanki, ale wcale nie oznacza to, że tego nie chciałam.

Jest październikowy poranek we Fjällbace. Rybak Frans Bengtsson wypływa łódką, aby opróżnić siatki, które zastawił na homary. Przy ostatnim z nich coś się zacina. Frans odkrywa, że w siatce tkwi ciało dziewczynki...

Nie wiem dlaczego, ale lubię czytać historie, gdzie dzieci są porywane lub po prostu dzieje się z nimi coś złego. Wiem, brzmię jak wariatka, ale spokojnie- ja nie mam zamiaru robić krzywdy jakiemukolwiek dziecku. Może to wynikać stąd, że złe rzeczy przytrafiające się dzieciom, zawsze są bardziej przerażające i wzbudzają o wiele więcej emocji.

Patrick, który zajmuje się tą sprawą, został ukazany jako człowiek, który w dwustu procentach poświęca się swojej pracy i widać na pierwszy rzut oka, że został on policjantem z powołania, a nie z przymusu. W związku z tą tajemniczą śmiercią dziewczynki, jego żona Erika również zaczyna drążyć i dochodzi do pewnych szokujących odkryć. Ale jakich konkretnie, to tego dowiecie się podczas lektury.

Jest to książka, którą co prawda czytałam już jakiś czas temu, ale nie zmieniły się moje uczucia w stosunku do niej. Było to pierwsze spotkanie z panią Camillą i nie spodziewałam się, że aż tak przypadnie mi jej twórczość do gustu. Owszem, lubię literaturę skandynawską, ale zawsze mogło pójść coś nie tak, prawda?

Ogromną zaletą tej pozycji jest to, jak trzyma ona w napięciu do ostatniej strony. Choć gdzieś tam domyślałam się zakończenia, to jednak było ono dla mnie szokiem. Dłuższą chwilę zabrało mi dojście do siebie po przeczytaniu ostatniego słowa.

Już teraz jestem przekonana, że ta właśnie pozycja znajdzie się w końcowym zestawieniu najlepszych książek tego roku. Czy polecam? Jak najbardziej! Jest to powieść, od której decydowanie nie sposób się oderwać.

Ocena: 6/6 czytaj więcej

Być może kilkoro z Was kojarzy moją historię z twórczością Camilli Läckberg. Pierwotnie sięgnęłam po powieści jej autorstwa z polecenia znajomych z pracy - Księżniczka z lodu może mnie nie zachwyciła, ale zaintrygowała na tyle by sięgnąć po kolejny tom. Kaznodzieja okazała się dla mnie jednak dużym rozczarowaniem. Prawdopodobnie gdybym nie posiadała Kamieniarza na swojej półce, zakończyłabym swoją przygodę z serią o Fjällbace, ale że było inaczej - odczekałam chwilę i dałam Camilli Läckberg kolejną szansę. I chyba muszę z tej całej historii wyciągnąć pewną lekcję bo lektura Kamieniarza była dla mnie pozytywnym zaskoczeniem.

Jeden z lokalnych rybaków, Frans Bengtsson, znajduje w siatce więcierza ciało dziewczynki. Śmierć dziecka wstrząsa społecznością Fjällbacki, także pracownikami komisariatu w Tanumohede. Patrik Hedström, jako świeżo upieczony ojciec, w szczególny sposób przeżywa tragedię, zwłaszcza że ofiara nie była mu obca. Cała sprawa jeszcze się jednak komplikuje. To co wydawało się tragicznym wypadkiem okazuje się w rzeczywistości morderstwem. Podczas sekcji zwłok w płucach dziewczynki zostaje wykryta słodka woda i ślady mydła. Wszystko wskazuje na to, że ktoś utopił dziecko w wannie a następnie wrzucił zwłoki do morza by zmylić trop…

Kamieniarz pod wieloma względami przypomina poprzednie tomy z serii o Fjällbace, ale równocześnie się od nich różni. Tym razem przeskok czasowy między poszczególnymi częściami jest znacznie krótszy - wracamy do Fjällbacki kilka miesięcy po narodzinach pierwszego dziecka Eriki i Patrika. Camilla Läckberg wciąż przedstawia nam fragmenty z ich życia - nakreślony zostaje zwłaszcza wątek depresji poporodowej - ale tło obyczajowe związane jest głównie z rodziną ofiary czy osobami potencjalnie związanymi ze śmiercią dziecka. I jest to zdecydowanie dobry krok ze strony autorki. Przy okazji Kaznodziei byłam znużona choćby postacią Eriki a ograniczenie jej roli w fabule sprawiło, że znowu zapałałam do niej sympatią.

Wątki obyczajowe są zresztą ściśle powiązane z intrygą kryminalną. Camilla Läckberg porusza temat inności, tego że czasami fakt iż jakaś osoba zachowuje się inaczej sprawia, że inni przypatrują się jej z większą podejrzliwością. Doceniam, że autorka poruszyła wątek Aspergera, chociaż dialogi jakie pojawiały się w jego kontekście wypadły nieco zbyt sztucznie. Rozumiem że Camilla Läckberg chciała przybliżyć temat tego zaburzenia dla niezorientowanego w tej dziedzinie czytelnika ale niemal encyklopedyczne hasła w ustach bohaterów nie były chyba dobrym wyborem. Na całe szczęście to tylko fragment powieści a w pozostałych jej częściach styl autorki nie pozostawia nic do zarzucenia.

Sama intryga kryminalna jest ciekawa i dobrze poprowadzona. Poboczne wątki czasami przykuwają uwagę czytelnika, ale wątek dziewczynki nie schodzi tak naprawdę na drugi plan. Camilla Läckberg nie tylko odpowiada na pytanie kto?, ale także rozwija wiele innych wątpliwości jakie się mogły zrodzić u czytelnika. Przybliżenie wydarzeń z przeszłości, które początkowo wydają się całkowicie oderwane od reszty fabuły, tworzy ostatecznie pełen obraz osoby stojącej za śmiercią dziewczynki - dowiadujemy się od podstaw co sprawiło, że ktoś był w stanie zamordować dziecko i dlaczego się tego dopuścił. Ujawnienie tożsamości mordercy mnie może nie zaskoczyło, ale za to usatysfakcjonowało a inny zwrot fabularny (finalny cliffhanger) zaostrzył mój apetyt na kolejne tomy.

Kamieniarz uświadomił mi tak naprawdę dlaczego tylu czytelników traktuje Camillę Läckberg jako jedną z czołowych autorów skandynawskich kryminałów. Było kilka elementów, które w trakcie lektury mi przeszkadzały - choćby sztuczność przy pewnych dialogach - ale ogółem moje wrażenia są jak najbardziej pozytywne. Dobrze rozpisana intryga kryminalna, ciekawe wątki poboczne - czegóż chcieć więcej? Jeśli tak jak i ja byliście rozczarowani drugim tomem, dajcie jeszcze autorce szansę.

Ocena: 4/6
czytaj więcej