Dallas '63
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Nie lubię Kinga, ale ta książką jest inna, spodobała mi się.

Dallas '63 to pierwsza książka Kinga, po którą sięgnęłam, wciągająca i interesująca. Serdecznie polecam!

Wciągająca.

Moja ulubiona, cudowna, wciągająca, czyta się szybko. GORĄCO Polecam

Świetna książka, sporo tematów na które warto zwracać uwagę podczas czytania aby potem na końcu wszystko się fajnie połączyło.

Daję tylko 4/5 bo książka jest dość dłuuuuga :) i z braku czasu nie mogłem jej skończyć tak szybko jak bym chciał.

Wydaje sie, ze za duzo tu wszystkiego na raz, ale King, jak to King, trzyma wszystko twarda reka i wszystkie watki sa historii potrzebne. Czytalam lepsze powiesci tego autora, ale ta definitywnie nie jest najgorsza. Naprawde przyjemna i wciagajaca lektura.

Główny bohater przenosi się do roku 1958 i kilka lat później próbuje zapobiec zamachowi na JFK. Ciekawa historia alternatywna.

Wydawać by się mogło, że minęło już wiele czasu, kiedy zakończyłem lekturę cyklu Millenium Stiega Larssona. Pisałem wtedy o swojej znajomej, która po zakończeniu tej lektury, miała nieodparte wrażenie i lęk o to, że po książkach Larssona, żadna powieść nie będzie się już jej tak podobała i pewnie nikt już nigdy nie napisze niczego tak dobrego jak powieści o Mikaelu Bloomkviście i Lisbeth Salander. Ja wtedy miałem dokładnie takie same odczucia.
Bodajże w listopadzie 2011r ukazała się kolejna powieść mistrza horroru Stephena Kinga, zatytułowana Dallas’63. Odnotowałem ten fakt w swojej elektronicznej biblioteczce, zaznaczając pozycję, jako „do przeczytania”. I od tamtej pory omijałem ją zawsze szerokim łukiem. Był to czas, kiedy ze Stephenem Kingiem nie bardzo się lubiłem, choć z całą stanowczością muszę stwierdzić, że nie znałem jego uczuć w stosunku do mojej osoby.
Moje postrzeganie prozy Stephena Kinga zmienił trochę zbiór opowiadań Czarna bezgwiezdna noc, który był bardzo dobry. Jednak książka Dallas’63 musiała długo poczekać, aż stała się moją lekturą.
I teraz, kiedy jestem już po zakończeniu tej rewelacyjnej powieści, mam takie same odczucia jak w chwili, kiedy zamykałem ostatnie strony Zamku z piasku, który runął. Jestem zachwycony, smutny a zarazem szczęśliwy. Zachwycony i szczęśliwy, bo przeczytałem, nie boje się użyć stwierdzenia arcydzieło. Smutny, bo tak bardzo smutna jest ta książka. I boję się, że znowu przez kilka lat nie znajdę niczego tak dobrego, co będzie w stanie wycisnąć ze mnie łzy, ale też rozbawić. Czy jeszcze kiedyś jakaś książka będzie w stanie wciągnąć mnie w swój świat, aż tak, że całkowicie zapomnę o swoim? A kiedy już zorientuję się, że otacza mnie zupełnie inny świat, będę chciał jak najszybciej wrócić, uciec do tego, wykreowanego przez autora.
Kiedy zamknąłem ostatnią stronę Dallas’63 poczułem pustkę. Zwlokłem się jednak z fotela chcąc ocenić to, co przeczytałem. Dałem wtedy książce dziewięć gwiazdek, jednak po głębszym zastanowieniu i krążących wokół lektury nocnych myślach, zmieniam tę oceną na DZIESIĘĆ. I przepraszam Stephena Kinga, że kiedykolwiek się na niego gniewałem.