4.19 / 5.00 (liczba ocen: 26383)
Pani Jeziora
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)
Wydawca: Wydawnictwo superNOWA
Kategoria: Literatura / Fantastyka / Fantasy
E-book - najniższa cena:
23.90 zł
wciąż za drogo?
| 23.90 zł | |||
| 33.33 zł Lub 30.00 zł | |||
| 26.90 zł | |||
| 29.99 zł | |||
| kliknij aby zobaczyć pozostałe oferty (1) | |||
Inne proponowane
Piąty - i ostatni - tom sagi o wiedźminie Geralcie, pięknej czarodziejce Yennefer i Cirilli - Dziecku Przeznaczenia.
Potwór zaatakował z ciemności, z zasadzki, cicho i wrednie. Zmaterializował się nagle wśród mroku jak wybuchający płomień. Jak jęzor płomienia. Piąty tom wiedźmińskiej sagi mistrza fantasy.
Andrzej Sapkowski, arcymistrz światowej fantasy, zaprasza do swojego Neverlandu i przedstawia uwielbianą przez czytelników i wychwalaną przez krytykę wiedźmińską sagę!
Ciri wpatruje się w wypukły relief przedstawiający ogromnego łuskowatego węża.
Gad, zwinąwszy się w kształt ósemki, wgryzł się zębiskami we własny ogon.
To pradawny wąż Uroboros.
Symbolizuje nieskończoność i sam jest nieskończonością.
Jest wiecznym odchodzeniem i wiecznym powracaniem.
Jest czymś, co nie ma ani początku, ani końca.
A to, że Uroboros gryzie swój ogon, oznacza, że koło jest zamknięte.
Ciri, córko Pavetty! Wjedź w portal,
podążaj drogą wiodącą na spotkanie przeznaczenia!
Koło się zamknęło – myśli Ciri, zamykając oczy.
„Jadę, Geralt! Nie zostawię cię samego!”
Coś się kończy, coś się zaczyna.
W każdym momencie czasu kryje się wieczność...
Przeznaczenie dościga ludzi. Nie odwrotnie.
A tymczasem historia jest procesem, który zachodzi nieprzerwanie i nigdy się nie kończy. Nie da się podzielić historii na odcinki, stąd dotąd, stąd dotąd, od daty do daty.
Czasem nadzieja to jedyne, co ci zostaje.
Złamane serce, choć boli dużo, dużo bardziej niż złamana ręka, zrasta się dużo, dużo szybciej.
Czym jest osiem dni albo osiem tygodni? Czas nie ma znaczenia.
A szpetne są jeno blizny na honorze.
Celibat jest dobry, ale nie dłużej niż jeden semestr.
Z miłością jest jak z kolką nerkową. Dopóki cię nie chwyci atak, nawet sobie nie wyobrażasz, co to takiego. A gdy Ci o tym opowiadają, nie wierzysz.
Zaiste, jak mawiał król Dezmod, zaglądnąwszy po skończonej potrzebie do nocnika: "Rozum nie jest w stanie tego ogarnąć".
Ten, kto raz nie złamie w sobie tchórzostwa, będzie umierał ze strachu do końca swoich dni.
Sam nie wiem, co o tym myśleć, jak powiedział król Dezmod, gdy przyłapano go na oszukiwaniu w karty.
Przeznaczenie to nie wyroki opatrzności, to nie zwoje zapisane ręką demiurga, to nie fatalizm. Przeznaczenie to nadzieja.
Miłość kpi sobie z rozsądku. I w tym jej urok i piękno.
Jeśli cel przyświeca, sposób musi się znaleźć.
Gdzie głowy rąbią, tam uszy lecą.
Gdy cię mają wieszać, poproś o szklankę wody. Nigdy nie wiadomo, co się wydarzy, zanim przyniosą.
Komentarze dotyczące książki:
-
aneta • 24/05/2017 -
Małgorzata • 25/08/2014 -
Tomek • 07/07/2014 -
Paweł • 30/06/2014 -
Mateusz • 01/06/2014
Warto zerknąć
Kolejnym ciekawym zabiegiem była wojna, do której przygotowywano się już w poprzednim tomie. W Pani Jeziora przez dłuższy czas w ogóle nic nie wiemy na ten temat, bowiem fabuła koncentruje się na Ciri i jej przygodach w krainie Ludu Olch, jak również na kompanii Geralta i ich pobycie w Toussaint. W pewnym momencie nagle znajdujemy się praktycznie tuż przed największą z bitew pod Brenną, która przesądziła o losie całej wojny. Nie mamy prostego opisu bitwy tylko z perspektywy pojedynczego żołnierza, czy dowódców, lecz szereg bardzo różnych narracji. Są sceny ze szkoły, w której uczniowie uczą się o bitwie pod Brenną, jest też opracowanie Jarre'go, który uczestniczył w bitwie, są wydarzenia ze szpitala polowego, jak również wydarzenia z punktu widzenia pojedynczych żołnierzy, czy dowódców. Przy zastosowaniu tak wielu różnych narracji można mieć obawy, czy opis bitwy nie będzie zbyt chaotyczny. Sapkowski udowodnił mi jednak, że jest utalentowanym pisarzem, dzięki czemu opis bitwy pod Brenną wyszedł świetnie i jestem pełen podziwu. Co więcej, autor świadomie pominął wszystkie etapy przygotowania, zbierania wojsk, zamiast tego skupił się na samej bitwie i jej znaczeniu, co pozwoliło pominąć wiele scen i skupić się na najważniejszym.
Czytając po raz pierwszy kilkanaście lat temu Panią Jeziora, miałem wrażenie, że autor nie do końca wiedział jak zakończyć historię Wiedźmina. Jednak przy ponownej lekturze kilka lat później i przed paroma dniami, zdecydowanie inaczej spojrzałem na zakończenie. Owszem, chciałbym przeczytać o kolejnych przygodach Geralta, Ciri i innych bohaterów z sagi, ale kiedyś trzeba się z nimi pożegnać. Zakończenie Pani Jeziora jest gorzkie i niejednoznaczne, jak również pozostawia miejsce do własnych interpretacji, co się stało z bohaterami. Nie jest też proste, ani sztampowe. Choć nie wszystko lubię w tym zakończeniu, to trudno mi powiedzieć, co miałoby być inaczej.
Pani Jeziora jest już ostatnim tomem Sagi o Wiedźminie. Z każdą kolejną lekturą, coraz bardziej doceniam książki Sapkowskiego i odkrywam w nich coś nowego. Autor nie daje prostych odpowiedzi, prowadzi w dość niecodzienny sposób narrację, a zakończenie, choć przez wielu uważane za nie do przyjęcia, ja bardzo doceniam. Polecam!
Ocena: 5+/6