Sekrety kobiecych dusz
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Autorka oczarowała mnie swego czasu cyklem Spacer Aleją Róż. Historia ludzi, a także rozwoju Nowej Huty, która miała swój początek zaraz po wojnie i ciągnęła się po czasy współczesne - przepadłam czytając poszczególne tomy. I choć nie każdy tytuł pisarki podobał mi się równie mocno, to za każdym razem daję duży kredyt zaufania przy kolejnej nowej książce. Tym razem zdecydowałam się na Sagę Krynicką. Czy to spotkanie było równie udane?

Koniec XIX wieku w uzdrowisku krynickim. Miejsce cieszy się sporym zainteresowaniem kuracjuszy z Krakowa i okolic, ale potrzebuje wielu zmian, które pozwolą mu się rozwinąć. W tym czasie młoda wdowa Aurelia, przeżywająca żałobę wraz z teściami, myśli co dalej zrobić ze swoim życiem. Małżeństwo pozwoliło jej wyjść z łemkowskiej chaty, trafiła na salony, jednak teraz, kiedy nie ma przy sobie ukochanego, jej świat się zawalił. Co postanowią jej teściowie i czy podszepty dalszej rodziny staną się problemem dla Aurelii? Matylda od kilku lat stara się z mężem o dziecko, jednak nadal nic z tych starań nie wychodzi. Kobieta staje się coraz bardziej rozdrażniona, więc mąż, chcąc zażegnać jej najróżniejsze humory, postanawia posłuchać lekarza i wysłać ją na lato do Krynicy. Drogi Aurelii i Matyldy przecinają się.

Obie części cyklu miały premierę w bieżącym roku - tom pierwszy w lutym, tom drugi miesiąc temu. Jestem niezwykle ciekawa, kiedy premierę będzie miał tom trzeci, bo zarówno pierwszy jak i drugi tom kończy się w dość dramatycznym momencie, który zmusza do dalszej lektury. Ale od początku.

Zdecydowanie jest to historia, która trafiła w mój gust. Autorka podobnie jak w sadze o Nowej Hucie, pokazała rozwój uzdrowiska, a jednocześnie przedstawiła historię bohaterów. Początkowo głównymi postaciami są Aurelia i Matylda, ale czym bliżej końca tej historii tym więcej osób wysuwa się na pierwszy plan. Dramatyczne zakończenie pierwszego tomu przetasowuje karty, które w drugiej części zmienia ciężkość jeśli chodzi o postacie.

Sama historia pokazuje podziały klasowe, które powoli, dopiero nieznacznie, zaczynają się zacierać, pokazują odwieczną walkę o pieniądze, trudne rodzinne relacje, tajemnice z przeszłości. Autorka dotyka problemu niepłodności, czy może problem z poczęciem, kwestie wychowawcze, rodzące się uczucia i ludzkie przemiany. Na pierwszy plan wysuwa się emancypacja kobiet, próby decydowania o sobie i wyrażania swoich myśli. Jedną z postaci dość istotnych, które pojawiają się wraz z historią i wraz z nią dorastają jest Nikifor - którego autorka pokazała jako dziecko. Zresztą postaci autentycznych, które pojawiają się powieści jest kilka, dodają one smaku i jeszcze bardziej uwiarygadniają wydarzenia.

Krynica jest miejscem większości wydarzeń, ale jednocześnie jest niezwykle ważnym bohaterem tej historii. Autorka oddaje obraz uzdrowiska, które jest coraz bardziej znane, które rozwija się od kilku/kilkunastu lat, ale nadal zostaje w tyle przed innymi bardziej znanymi miejscami. Wraz z upływem lat, rozwijające się miasto staje się pożądanym kierunkiem letnich odwiedzin, a dążenia do doprowadzenia linii kolejowej, które trwają przez większą część historii, pozwala połączyć się ze światem zewnętrznym.

Uwielbiam sagi pióra autorki, początkowo wydaje się, że jest jedna główna postać, która wraz z upływem czasu zawiera nowe, bardzo różne relacje i dzięki temu krąg pierwszoplanowych bohaterów jest coraz szerszy. Ich sprawy, wzajemne powiązania, przenikające się wydarzenia, to wszystko sprawia, że z coraz większym zaciekawieniem czyta się takie historię. Autorka ma również doskonałe pióro, które dopełnia obrazu, pozwala cieszyć się poznawaną powieścią.

Pierwszy tom kończy się brutalnie i dramatycznie, pozwalając na poprowadzenie nowego kierunku w drugiej części. Zakończenie drugiego tomu jest równie dramatyczne i daje nadzieję, na naprawienie pewnych stosunków, na odkrycie przeszłości i pogodzenie się z nieuniknionym.

Sekret kobiecych dusz to pierwszy tom Sagi Krynickiej, który pozwala poznać kilku nowych bohaterów, wśród których Aurelia i Matylda wysuwają się na pierwszy plan, łącząc dwa światy. Obie bohaterki poznają się w nieszczególnie przyjemnym dla nich czasie, jednak przyjaźń, która się między nimi rodzi pozwala ruszyć przodu. Fantazje niewinnych lat, drugi tom, wprowadza o wiele więcej głównych bohaterów, przesuwa akcję do przodu, pokazuje dziecięce i nastoletnie bunty. Zakończenie zmusza do czekania na dalszy ciąg tej historii. Świetna saga, która pokazuje ludzi i miejsce z duszą. Zdecydowanie czekam na ciąg dalszy.

Ocena: 5+/6 czytaj więcej

Książki Edyty Świętek zawsze pod każdym względem są niezwykłe. Im więcej dla nas pisze, tym te powieści nie tracą na wartości, a wręcz przeciwnie – jeszcze zyskują. Niewiarygodne jest to, że autorka zawsze do każdej swojej kolejnej książki przeprowadza ogromny research, aby oddać w nasze ręce powieść dopracowaną pod każdym względem.

- Jak świat światem to kobieta rodzi dzieci. A jeśli do tego niezdatna, to cóż, widać taka wola boża. Ale żeby mężczyzna był temu winny? Nie, to się nie mieści w głowie!
Aurelia choć pochodzi z chłopskiej chaty miała szczęście poślubić niezwykłego Jana z bogatego domu, który nigdy nie dał jej odczuć, że jest gorsza od niego. Niestety ich małżeństwo nie trwało zbyt długo, gdyż Jan dość młodo umiera. Aurelia mieszka z teściami, ale tak naprawdę obawia się o swój los, gdyż nie wszystkim się podoba to, że została wprowadzona na salony.
Jakiś czas później zaprzyjaźnia się z przyjezdną Matyldą. Od razu powstaje między nimi niezwykła nić porozumienia i z dnia na dzień stają się najlepszymi przyjaciółkami. Matylda ze swoją przenikliwością wkrótce odkrywa tajemnicę, która na zawsze odmieni życie kilku osób.

Tym razem przenosimy się głównie do pięknej, malowniczej i uzdrowiskowej Krynicy, w której każdy z każdym żyje w zgodzie. Jest tutaj spokojnie, urokliwie i ludzie chętnie powracają w te strony. Matylda z początku jest sceptycznie nastawiona na spędzenie tutaj dłuższego czasu, jednak kiedy poznaje Aurelię zmienia zdanie. Obie kobiety mają pokrewne dusze, łączy je także ta sama przypadłość, obie są bezdzietne i mają problem by zajść w ciążę. Po śmierci Jana, Aurelia jest zrozpaczona tak samo jak i jej teście. Nie może się pogodzić, że tak szybko jej ukochany odszedł z tego świata, martwi się również, że teraz jej teście odeślą ją powrotem do jej domu.

Autorka w swojej powieści pokazuje nam jak w dawnych czasach postrzegano ludzi z różnych warstw społecznych. Zwykłych ludzi z łemkowskiej chaty uważano za gorszych, tylko i wyłącznie dlatego, że byli po prostu biedniejsi. Nie godziło się również, aby mężczyzna z bogatego domu poślubił zwykłą chłopkę. A jednak nasi bohaterowie pokazują, że w miłości nie ważne jest to skąd pochodzimy, tylko to jak bardzo się kochamy. Jan pokochał Aurelię nad życie i zupełnie nie przeszkadzało mu jej pochodzenie. Choć ta początkowo odpierała jego zaloty, w końcu uległa, gdyż zrozumiała, że są one prawdziwe. Pokochała Jana całym sercem, dlatego tak mocno przeżywała później jego odejście.

Aurelia zawsze była przepełniona empatią. Myślała. Może nawet zbyt wiele jak na kobietę. Zauważyła, że damy zanadto myślące wcale nie cieszą się popularnością. Wręcz uchodzą za wyemancypowane dziwadła.
Kiedy Edyta Świętek bierze się za pisanie sagi od razu wiadomo, że losy bohaterów pojawiających się w powieści nie będą nam obojętne. Tak było w przypadku poprzednich sag autorki i czuję, że tak będzie i teraz. Mocno zżyłam się bowiem z bohaterami Sagi Krynickiej, a poznawane tajemnice, które wyszły na światło dzienne tylko podsycały moją ciekawość. Pisanie książek nie jest łatwe, ale nasza autorka z całą pewnością w swoje pisanie wkłada całe serce, a my odczuwamy to na własnej skórze. Historia, którą będziecie czytać, zabierze was w niezwykły świat, w którym to pochodzenie stawiano na pierwszym miejscu, a za tajemnice rodzinne można było przypłacić życiem.

Jestem zachwycona pod każdym względem. Doskonała kreacja bohaterów, każdy z nich jest zbudowany z krwi i kości, ma swoje plusy i minusy. Ja całym sercem pokochałam Aurelię, Jana, Felicytę, Ksawerego, Paraskę, Nazaryma, Witalisa oraz Matyldę. Niechęć natomiast odczuwałam do Emilii i Dionizego. Wiadomo jednak, że czarne charaktery w powieści również muszą się pojawić i odgrywają w powieści niemniejszą rolę co inni bohaterowie. Fabuła powieści toczy się swoim rytmem, zabierając nas w niezwykle ciekawe miejsca Krynicy, pozwalając nam odtworzyć realny obraz tych miejsc.

Lubię, kiedy w powieściach pojawiają się sekrety z przeszłości, które odkryte nawet po wielu latach mają istotny wpływ na dalsze życie bohaterów. Takie tajemnice tylko wzbudzają zainteresowanie czytelnika, sprawiając, że i on sam stara się rozwikłać ich zagadkę wspólnie z bohaterami. W powieści nie zabraknie również chwil grozy i niebezpieczeństwa. Ktoś uparcie będzie polował na życie jednej bohaterki. Kto i dlaczego? Tego dowiecie się sięgając po powieść.

Sekrety kobiecych dusz to powieść, w której każda kobieta może znaleźć kawałek siebie. To historia pokazująca walkę o własne szczęście oraz odnalezienie własnej tożsamości. Będziecie nią zachwyceni. Polecam!

Ocena: 6/6 czytaj więcej

Zjawiskowa Belle Époque. Nasączona dobrobytem, intrygą oraz namiętnością, jednocześnie uchylająca drzwi do ochoczych zmian w postrzeganiu wartości płci pięknej. I chociaż kobieta w codziennym obyczaju wizualizuje się nadal niczym ozdobny atrybut mężczyzny, to coraz chętniej zdaje się troszczyć także o pragnienia własnej wrażliwości. Edyta Świętek tworzy życiorysy właśnie takich bohaterek – zanurzonych w przypisanej zwyczajowo roli, a jednak nieśpiesznie otwierających się na potrzeby struchlałych serc. Sekrety kobiecych dusz to mocno angażujący wstęp do niesamowicie poruszającej Sagi Krynickiej.

Już efektownie dobrana okładka anonsuje opowieść pełną subtelnej eteryczności. I właśnie to finezyjne wrażenie nieustannie towarzyszy odbiorcy w niezapomnianej podróży do schyłku XIX wieku – w trakcie przemierzania fabuły prowadzonej dyskretnie śladem kobiecej delikatności. Czytelnik dosłownie rozkoszuje się harmonią idyllicznie sportretowanej tu scenerii krynickiej – latem tętniącej gwarem kuracjuszy znanego uzdrowiska, po sezonie natomiast krzepiącej wyraźnie zbawienną ciszą. To właśnie w tej uśmierzającej troski panoramie, tworzy się wyjątkowa przyjacielska nuta. Przesiąknięta bolesną żałobą Aurelia grzęźnie w obawach o własną przyszłość – zachęcona przez ukochanego męża do salonowych konwenansów, bez niego zdaje się tak bardzo zagubiona, samotna, niewątpliwie smutna i zatrwożona... I choć wychowana w prostej łemkowskiej chacie, w nowym życiu okazuje się kobietą o naprawdę wielkim sercu. Jej relacja z szukającą własnej urodzajności Matyldą, to otchłań przyjaźni niepowtarzalnej i zdumiewająco szczerej, z pewnością inicjującej najbardziej zagadkowe ogniwa powieści. Bo przecież największy sekret tkwi tu fabularnie w czeluściach rodzinnej zamierzchłości, gnieździ się gdzieś w ludzkiej niepamięci, w ulotnych lub nieujawnianych umyślnie wspomnieniach – ujawnia się sukcesywnie dopiero w dalszych scenach, w szaleństwie stricte emocjonujących, wręcz niebezpiecznych zdarzeń, aby swym nieoczekiwanym wydźwiękiem, zmienić na zawsze rzeczywistość nieświadomych bohaterów.

Edyta Świętek zaprasza na turnus rozczulającego pokrzepienia dusz – zabiera tym samym w podróż do XIX wieku, do przepełnionego zgiełkiem kuracjuszy uzdrowiska, aby w namiętnie zapisanej scenerii krynickiej, unaocznić finezję intrygujących zdarzeń. W szaleństwie trosk i rozczarowań samotnych wrażliwości, w spacerach naturalnie kreślonej przyjaźni, w niesionych intymnością Sekretach kobiecych dusz, ukradkiem zagnieżdżona zostaje historia rodzinnej tajemnicy – fabularnie zupełnie niespodziewana, wręcz wstrząsająca, znamiennie eksplorująca otchłań nieznanej tożsamości. W tej opowieści nieustannie tli się także nadzieja – piękna i niepowtarzalna, śmiało otwierająca okno na sekwencję całej sagi.

Ocena: 5/6 czytaj więcej