Cynamonowe gwiazdy
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Po Siedlisku Małgorzaty Starosty postanowiłam sięgnąć po Cynamonowe gwiazdy Małgorzaty Starosty, bo jak zwykle podczas przeglądania Legimi urzekła mnie okładka. To zupełnie inny gatunek literacki, z którym zmierzyła się autorka i przyznaję, że poradziła sobie znakomicie. Cynamonowe gwiazdy to nie jest kolejna ckliwa obyczajówka, w której bohaterowie po perypetiach żyli długo i szczęśliwe. To przemyślana w każdy calu, mądra słodko - gorzka powieść, w której śmiech miesza się ze łzami wzruszenia. To powieść o trudnych relacjach rodzinnych i realizacji marzeń, na które nigdy nie jest za późno.

Poznajcie Dominikę Cynamon, która właśnie porzuciła pracę w korporacji i chce zacząć swoje życie od nowa. Dominika ma zamiar poświęcić się swojej największej pasji, pisarstwu. Pomóc ma jej w tym kurs kreatywnego pisania, ale cena kursu jest poza możliwościami finansowymi dziewczyny. Na szczęście, a może i nieszczęście na łono rodziny powraca marnotrawna matka. Musicie wiedzieć, że dziewczynę wychowywała babci, bo mama naszej bohaterki wyjechała za chlebem do USA i tam robiła karierę. Co zmusiło kobietę do wyjazdu? Tego dowiecie się sięgając po Cynamonowe gwiazdy Małgorzaty Starosty. Nie opowiem Wam więcej o Cynamonowych gwiazdach, bo to obowiązkowa lektura na długie jesienne popołudnie.

Autorka jak zwykle wykreowała genialnych bohaterów, których kocha się całym sercem. Polubiłam zakręconą Dominikę, która nie bardzo wierzy w siebie, polubiłam jej przyjaciółkę Joannę, która stawia naszą bohaterkę do pionu, ale najbardziej pokochałam babcię naszej bohaterki, mądrą życiowo kobietę, której ręce pachniały cynamonem. Z niekłamaną przyjemnością czytałam dialogi toczące się między naszymi bohaterkami, a już rozmowy Dominiki z Joanną to prawdziwy majstersztyk.

Cynamonowe gwiazdy to książka, po którą koniecznie musicie sięgnąć i poczuć zapach cynamonu.

Ocena: 5/6 czytaj więcej

Gdy korporacyjny trybik opuszcza ze zgrzytem swoją maszynę i idzie szukać szczęścia, a raczej środków do życia, gdzie indziej, to może się ułożyć rozmaicie. Dobrze, źle, ciekawie…

Dominika właśnie rzuciła pracę, gdy okazało się, że zakwalifikowała się na wymarzony kurs pisarski. Prozaiczny problem – pieniądze – w obliczu nowo nabytego bezrobocia, urasta do potężnej rangi. Prosić o pomoc, unosić się honorem? Zrezygnować z marzeń?

Do kompletu otwierających się możliwości dołączą: potencjalnie atrakcyjny facet, odkrywanie rodzinnych tajemnic, zrywanie relacji i ich budowanie od nowa. Każdy koniec jest początkiem. A jak się coś zaczyna, to nigdy nie wiadomo jak się skończy. A jak się czegoś nie wie, to nie należy osądzać. Bo można się zdziwić!

Do tej pory nad książkami Autorki prychałam, parskałam oraz wyłam. Ze śmiechu. Oraz wypatrywałam trupa. Albo kilku. Ponieważ Małgorzata Starosta dotychczas serwowała nam po pierwsze kryminały, po drugie ironiczne.

Tym razem śmiałam się również, ale też wściekałam, wzdychałam, warczałam oraz… szkliły mi się oczy. No dobra, polały się też łzy.

Z jednej strony historia Dominiki, to historia obyczajowa, jakich wiele. Trzy pokolenia kobiet, trudne relacje, tajemnice, rozłąki, w tle faceci przystojni i nie bardzo, wspaniali i wręcz przeciwnie, motyle w brzuchu i zgrzyt zębów, aż iskry idą. I tajemnice świata pisarskiego, wydawniczego, książkowego w tle. Ulżyło mi, że nigdy nie miałam ambicji pisarskich! Ale jak to jest skomponowane i napisane!

Wciągnęłam za jednym zamachem, napawając się klimatem, osobowościami bohaterek, wspaniałym językiem. Pokochałam bezwarunkowo babcię Eleonorę i Aśkę. Ale one są niebywale łatwe do pokochania – jak to babcie i Aśki.

Domi jako pełnokrwista pierwszoplanowa bohaterka budzi wszystkie uczucia, tu ją się lubi, tam z podziwu człowiek wyjść nie może, co ona sobie myśli. Tu chce się ją przytulić, za chwilę nią potrząsnąć. Jest ludzka. Prawdziwa.

Postać Lucyny z jej niejednoznacznością i powolnym odkrywaniem historii, jest napisana niesamowicie. Jak w 250 stron zmienić całkowicie stosunek czytelnika do bohaterki? O! Właśnie tak!

I te wszystkie cudowne baby wspaniale dyskutują, kłócą, godzą, foszą na siebie, wyzłośliwiają, więc oprócz pocenia się oczu, gęba się śmieje również. Dialogi są po prostu mistrzowskie! Bardzo starostowe! (starościane?)

A oprócz tego ta historia rodzinna, motywy, relacje i podejmowane decyzje dają do myślenia. Tak na serio.

No i najważniejsze w powieści obyczajowej! Czy tu jest happy end? A! To zależy! Co dla kogo i jak! Ale na pewno obłędnie pachnie cynamonem!

Przeczytajcie koniecznie obyczajową Starostę!

Bardzo ją Wam polecam!

Ocena: 5/6
czytaj więcej