Korona śniegu i krwi
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

Bardzo ciekawe umiejscowienie czasu akcji książki zwłaszcza że okres rozbicia dzielnicowego jest dosyć chaotyczny to książka sprawnie opowiada historię zjednoczenia kraju, opis postaci i świata oraz przedstawiona fabuła książki jest bardzo wciągająca. Serdecznie polecam bo warto sie zapoznać

Bardzo fajnie zapowiadająca się saga, po którą sięgnąłem z pustki wynikającej po przeczytaniu Gry o Tron, Wiedźmina, potem Pana Lodowego Ogrodu... Powieść chyba najbliżej ma do Gry o Tron, chociaż jest znacznie bliższa sercu czytelnika bo trzyma się faktów historycznych dotyczących ziem Polskich i w ogóle nie ustępuje rozdmuchanej sadze z amerykańskiej TV. Na początku może ciężko jest przebrnąć przez zbieżność niektórych powtarzających się imion, ale jak to sobie człowiek poukłada w głowie to potem jest z górki. Fajne jest to, że rozdziały szybko się czyta i nie są one zbyt przeciągane na siłę. Książka dla każdego zapaleńca etosu rycerskiego, owianego odrobiną magii i kultu słowiańskich wierzeń, który przeplata się z losami głównych bohaterów. Warto!

www.czytaska.blogspot.com

Witajcie w świecie krwawych intryg, zdradzieckich uczt, spisków i knowań. Gdzie świat realnych bohaterów nieustająco wspierany jest przez szeregi mitycznych postaci i zwierząt. Wierzący w bogów słyszą ich i widują, wierzący w diabły czują ich wsparcie, a wszyscy wiedzą, że walki lub sojusze panów mają miejsce również w świecie herbowych zwierząt.

Z lekcji szkolnej historii w głowie została mi czarna dziura polskiej państwowości między Bolesławem Krzywoustym a Władysławem Łokietkiem. Starannie zatarli się wszyscy synowie, ich dzielnice, następcy i pozostało tylko wrażenie średniowiecznego polskiego piekiełka na dużą skalę.

A już jak to się potem zebrało do, brzydko mówiąc "kupy", za nic nie pamiętałam.

I tu dostałam fascynująco podane na (pięknie zdobionej) tacy.
Czy średniowieczni bohaterowie byli umysłowo i intelektualnie tacy jak my, tylko żyli w innych czasach, czy też byli tępymi osiłkami rozwiązującymi swe wszystkie konflikty doraźnym działaniem. Czy ich życie oparte było tylko na "bij, zarżnij" i jakoś to potem się układało tak czy inaczej? Czy też byli wśród nich niesłychanie przewidujący wizjonerzy, wielcy politycy układający swoje działania wybiegając strategiami na wiele lat i pokoleń wprzód?
U pani Cherezińskiej wszyscy bohaterowie to żywi ludzie, z charakterami, z uczuciami, traumami dzieciństwa i wzorcami, na których się opierali.
Pokochałam Bolesława, Księcia Starszej Polski i potem jego starannie wychowanego i przygotowanego następcę, Przemysła (no obaj pasują do prawego Neda). Nienawidziłam Askańskiej Mechtyldy (dla mnie jak nic Cercei), jednocześnie podziwiając jej urodę i intelekt, i otrząsając z wstrętu nad jej działaniami, żałowałam Lukardis, uroniłam łzę nad Rikissą...

Początkowo drażnił mnie Mściwój, z biegiem lat polubiłam grubego Księcia Pomorza (Robert Baratheon z charakteru). Koszmarny Vaclav II Przemyślida (jak nic Joffrey!). Potworna była Eufrozyna, ale szacunek dla jej przebiegłości i umiejętności radzenia sobie.

Wzbudzali uśmiech i sympatię Bolesław Wstydliwy i Kinga. Z dziwacznego wątku historii, autorka zrobiła bajkę, która (nawet we mnie niewierzącej) budzi sympatię a nie chęć wywracania oczami ze zdaniem "co za bzdury" w tyle głowy.

Wielki szacunek dla Jakuba Świnki, nie wiem na ile naprawdę był pracowitym i skromnym kantorem, ale tu jego postać budzi tylko podziw.
"Korona śniegu i krwi" rzeczywiście niczym nie ustępuje "Grze o tron". Jest krwawo, zaskakująco, spiskowo, wielowątkowo. Bohaterowie mnożą się, ale czasem zanim człowiek zapamięta, kim jest dana postać, już po wszystkim. Trup. Są uczty, wystawne, szalone i niektóre bardzo źle się kończą. Są wielkie miłości, dzieci niekoniecznie swoich ojców, wielkie księżne jak dziwki i dziwki jak wielkie księżne.

Starodawne wierzenia, ich kolejne przejęcia i zawłaszczenia przez kolejnych bogów.

No i wojny, bitwy, oblężenia, szturmy i obrony, walki, napady pojedynki, na miecze, kopie, topory, maszyny oblężnicze, łuki i kusze....
A przede wszystkim to kawał historii podany w bardzo zjadliwym opakowaniu. Czyta się bardzo dobrze i zostaje w głowie, który Bolek był który i że, przed Łokietkiem ogromną pracę na rzecz scalenia Polski po Wielkim Rozbiciu wykonało kilku księciów...

Polecam! Krwawo i Gorąco!

Nigdy nie przypuszczałabym, że nasza historia może być tak ciekawa. Zwroty akcji, intrygi, miłość... i prastara magia. Książęta piastowscy walczący o koronę i ich kobiety...żony, kochanki i święte.

„Korona śniegu i krwi” miała być podobno sensacyjną opowieścią, która rozgrywa się na niezbyt uczęszczanym zakręcie historii. Gdyby taką pozostała być może przypadła by do gustu miłośnikom gatunku, ale na szczęście dla wszystkich Wydawca wszedł Autorce na ambicję mówiąc „Czy mogłaby się Pani temu przyjrzeć? To może być polska gra o tron, gra o Polskę w tym kształcie, jaką ją teraz znamy. To przecież Piastowie”.

W efekcie tej motywacji i gigantycznej pracy jaką wykonała Elżbieta Cherezińska powstała powieść niesamowita. Wciąga od pierwszych stron, czyta się ją rewelacyjnie a do tego jej zgodność z historią jest na niespotykanym wręcz poziomie.

Autorka potrafiła przedstawić wydarzenia z naszej historii w sposób ciekawy a jednocześnie wierny. Po przeczytaniu Korony Śniegu i Krwi nie mam problemów aby wymienić najważniejsze księstwa w okresie rozbicia dzielnicowego, ich władców oraz związki pomiędzy nimi takie jak koligacje rodzinne czy sojusze. Mało tego że książka dość wiernie oddaje historię to zachęca do poszerzania swojej wiedzy, spędziłem wiele czasu doczytując w innych źródłach o osobach i wydarzeniach, które w książce były tylko wspomniane. Pozycja ta z powodzeniem mogła by służyć jako podręcznik do nauki historii tego okresu.

Ciekawe jest również, przez niektórych krytykowane, wplecenie elementów fantastycznych w powieść. Może i unosząca się nad ziemią i rozsiewająca zapach kwiatów Św. Kinga czy ożywające znaki herbowe bohaterów mogą wydawać się mało realne i nie pasujące do powieści historycznej, ale takie właśnie opowieści mogły krążyć wśród ludu.

Z czystym sumieniem mogę polecić "Koronę śniegu i krwi" tym którzy jeszcze nie mieli okazji jej czytać a sam czekam niecierpliwie na drugi tom cyklu "Odrodzone królestwo" czyli "Niewidzialną koronę"