Rodzanice
ebook: mobi (kindle), epub (ipad)

W okolicach Lipowa, jak zwykle, zbyt długo nie może być spokojnie. Trup w podbrodnickich lasach ściele się przecież, z częstotliwością raz na pół roku, od pięciu lat. Tak, 6 lutego 2014, miał premierę pierwszy tom cyklu o Lipowie.

I mimo, że cała okoliczna ludność już z którymś z dotychczasowych morderstw musiała mieć do czynienia, to ciągle wypadają tam kolejne trupy ze starych szaf. Tajemnice sprzed lat i zupełnie świeże. I policyjni bohaterowie w różnych rolach i obliczach.

Tym razem w osadzie, składającej się z trzech domów, na przestrzeni dwóch lat wydarza się tak wiele, tak dziwnych zdarzeń, że cud, że w ogóle udało się to rozwikłać. Porwanie, przetrzymywanie, samobójstwo, pobicie ze skutkiem śmiertelnym, pedofilia, kazirodztwo, morderstwo, potem drugie. I jak to tu zazwyczaj podejrzani są wszyscy. I tylko co chwila kto inny o inną zbrodnię.

A wszystko jeszcze podszyte lękiem przed krwawym księżycem, wilkołakami. Wróżby, kule, seans spirytystyczny.

No i skomplikowane wątki prywatne. #teamweronika czy #teamemilia? Czy Daniel wreszcie ostatecznie zdecydował? Co oznacza ostatecznie w tym zestawie?

W ogóle w tym tomie wątki prywatne policyjno-rodzinne zamącą w głowie każdemu.

No i co do diabła z Klementyną?

Zagadka wciąga, słowiańskie wierzenia budują klimat, zaśnieżony las z nadbiegającym wilkiem budzi grozę!

A potem rozwiązanie zagmatwanej zagadki jest zarazem zaskakujące jak i logiczne, niepodważalne i uzasadnione. A! I niedokończone!

Chodźcie do Lipowa, póki jeszcze resztki zimy. Dreszcze po plecach przebiegną kilka razy przy czytaniu.

I o to przecież chodzi!

No i co dalej?!

Ocena: 5/6 czytaj więcej

Rodzanice - w wierzeniach słowiańskich (na obszarze Polski słabo poświadczone) niewidzialne demony przeznaczenia związane z Dolą, występujące zazwyczaj w liczbie trzech.
[Wikipedia]

Rodzanice to również malutka wioska niedaleko Lipowa. Znajdują się tam zaledwie trzy domy, mieszkańców zaś łączą pewne wspólne sprawy. W powietrzu aż gęsto tam od tajemnic i niejasności. Kim są mieszkający w trzech domostwach ludzie? Jak radzą sobie z pojawiającymi się problemami?

Pewnego dnia na zamarzniętym jeziorze zostaje znaleziona martwa nastolatka. Ktoś przykrył ją kocem, przez co wyglądała, jakby spała. To Michalina, która dziewięć lat wcześniej została porwana i dopiero niedawno udało się ją odnaleźć. Nie zdążyła spędzić w rodzinnym domu zbyt wiele czasu. Ktoś ją zabił. A może sama targnęła się na swoje życie? Dziewczyna ma poszarpaną rękę. Czy zrobił to wilkołak, którego wszyscy wypatrują w leśnych ostępach?

To nie jedyne zwłoki, na które natraficie podczas lektury. Zginie jeszcze jedna osoba, dziennikarka, a najgorsze jest to, że o tę zbrodnię zostanie posądzona Klementyna. Jedynie Daniel nie wierzy w to, że to Kopp zabiła. Czy policjant ma rację?

Z przyjemnością wróciłam do wydarzeń opisywanych w warstwie obyczajowej. Byłam bardzo ciekawa, co słychać u Daniela, Weroniki, Emilii, Klementyny i reszty bohaterów. Sklepem Wiery zajęły się Agnieszka i Grażyna Kamińska. Junior Kojarski w wyniku rosnącej paranoi zamienił swój dom w twierdzę. Żywia Wilk i jej syn Żegota niepokoją okolicznych mieszkańców samą swoją obecnością. Ludzie niby nie wierzą w opowiadaną przez nich legendę o wilkołaku, ale z drugiej strony co, jeśli jednak jest w niej ziarno prawdy? Autorka poruszyła w tym tomie wiele tematów obyczajowych, więc podczas lektury trzeba się trochę skupić, żeby za wszystkim nadążyć.

W tle tej historii przewijają się słowiańskie klimaty. Wątek związany z rodzanicami jest wciągający, mroczny i dodaje fabule tajemniczości i odrobiny magii. Oczekiwanie na wydarzenie astronomiczne o nazwie krwawy superksiężyc, które może obudzić uśpionego dawno temu demona, trzyma w napięciu nie mniej niż stworzona przez autorkę intryga kryminalna.

Akcja jest dynamiczna, między innymi dzięki przeskokom w czasie, które serwuje nam Katarzyna Puzyńska. Warto uważnie czytać tytuły rozdziałów, by nie zabłądzić w gąszczu opisywanych wydarzeń.

Kiedy zabierałam się za Motylka, czyli pierwszy tom sagi o Lipowie, nie przypuszczałam nawet, że tak mnie wciągnie ten cykl i do tego stopnia polubię jego bohaterów, że nie będę mogła doczekać się kolejnego tomu. I znów jestem w tym samym momencie. Dotarłam do finału kolejnej historii i jestem nim oburzona. Absolutnie nie zgadzam się na takie zakończenie i uprzejmie proszę Panią Autorkę o tom jedenasty na cito.

Ocena: 6/6 czytaj więcej

Rodzanice to chyba jedna z najbardziej wyczekiwanych książek tej zimy. Szczególnie, że fanów twórczości Katarzyny Puzyńskiej zdaje się ciągle przybywać. Tym bardziej jestem zadowolona, że i ja do tego grona właśnie dołączyłam. Albo raczej powinnam napisać „dopiero”. No ale w sumie lepiej późno niż wcale.

Właśnie zbliża się krwawy superksiężyc. Fenomen ten zdarza się niezwykle rzadko. Niestety, według wierzeń wyjątkowość tego zjawiska wcale nie oznacza nic dobrego. Wprost przeciwnie, niektórzy obawiają się, że właśnie w tym okresie przebudzą się stare demony związane z mieszkańcami tej niewielkiej wsi. Czy tak będzie faktycznie? Jak na razie wszystko na to wskazuje.

Na zamarzniętym jeziorze bowiem zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny. Zwłoki zostały przykryte kocem, który był niejako pamiątką Michaliny z miejsca, w którym jako dziecko była przetrzymywana przez osiem długich lat przez pedofila. W tym samym czasie zostaje zamordowana również związana z tą miejscowością dziennikarka. Natomiast kobieta, która o jej śmierci informuje policję znika bez śladu. W mieszkańcach Rodzanic budzi się lęk. Tym większy, że we wsi znów po latach zaczynają pojawiać się anonimy. W przypadku niespełnienia żądań ich autora, mieszkańców ma czekać tragiczny los. Czy policjantom z Lipowa uda się zapobiec kolejnym tragediom?

Rodzanice to już dziesiąty tom cyklu o lipowskich policjantach. Od premiery pierwszego pod tytułem „Motylek” właśnie mija pięć lat. Autorka w żaden sposób jednak się nie nudzi. Wprost przeciwnie. To co najbardziej myślę urzeka w tej serii, to poza ciekawymi wydarzeniami kryminalnymi, umiejscowienie akcji w hermetycznym i dość odosobnionym miejscu - zamkniętej wiejskiej społeczności. Do tego ciekawi i tajemniczy bohaterowie i mocno rozbudowany wątek psychologiczny. Poza tym to co lubię najbardziej: tajemnice sprzed lat, mroczna fabuła i niesłabnące napięcie.

Katarzyna Puzyńska porównywana jest do Agathy Christie oraz Camilli Lacberg. Coś w tym może jest. Jednak styl autorki i pomysł na historię moim zdaniem jest wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju. To kolejny dowód potwierdzający moje zdanie, że polski kryminał ma się znakomicie.

Polecam.

Ocena: 4+/6 czytaj więcej